De elegieën van Duino

De elegieën van Duino, geschreven door Rainer Maria Rilke (1875-1926), zijn een absoluut hoogtepunt in de geschiedenis van de West-Europese poëzie. De oorsprong van deze elegieën is buitengewoon. Vanaf de allereerste regel, die Rilke zich toegefluisterd voelde tijdens een stormachtige wandeling in de tuinen van het kasteel Duino aan de Adriatische Zee, tot de uiteindelijke voltooiing, tien jaar later. Gedurende al die jaren droeg hij een last met zich mee die hij niet onder woorden kon brengen, mede door de verwarring die de Eerste Wereldoorlog in hem teweegbracht. Maar in februari 1922, nadat hij zich volledig had afgezonderd, barstte alles stralend los. In een storm van inspiratie, die enkele weken aanhield, voltooide hij de elegieën. Deze elegieën zijn niet alleen een reis door het leven van de dichter zelf, van de aanvankelijke angsten en depressies tot de vreugdevolle acceptatie ("hiersein ist herrlich"), maar ook een blik op de betekenis van ons bestaan hier op aarde. De muzikale, krachtige en nauwgezette vertaling van Atze van Wieren laat de diepte en schoonheid van dit meesterwerk optimaal tot hun recht komen. Zoals Wil Rouleaux schreef in de NRC: "opvallend modern". De elegieën van Duino zijn een gedichtenbundel die de lezer meeneemt op een bijzondere reis door de ged.