Idyllen

Hij betrad de wereld van de poëzie als een woeste krijger, als Genghis Khan. Zijn verwoestende gedichten verpletterden de mensen die sidderden van angst en ontzag. En toen viel er een stilte. Zeven lange jaren dacht hij na over de wereld en de woorden. En nu is er Idyllen: een krachtige golf van zilte vragen en donkere conclusies die aanzwelt als de nachtelijke zee, terwijl de verlaten sloepen kraken in de haven en de visnetten huilen. In de klassieke vorm van rijmende alexandrijnen, die komen en gaan als golven over kiezels, spoelen steeds meer zekerheden weg. De winter nadert. Waarschijnlijk zijn dit de laatste idyllen die we zullen lezen. Ilja Leonard Pfeijffer keert na jaren van stilte als dichter terug met een langverwachte bundel vol poëzie die nu al als klassiek wordt beschouwd. De Idyllen nemen je mee op een reis door de diepten van de menselijke ziel. Pfeijffer neemt geen genoegen met oppervlakkige beschrijvingen; hij graaft diep en vindt waarheden die schuren en pijn doen. Zijn gedichten zijn als een storm die je meesleurt, waarbij je niet kunt ontsnappen aan de krachtige emoties die ze oproepen. De woorden dansen op het ritme van de zee, en elke regel is doordrenkt van betekenis. Idyllen is een meesterwerk dat je zal betoveren en ontroeren, en je zult het steeds.