Marigold and Rose

Marigold was verdiept in haar boek; ze was al bij de V gekomen. Zo begint Marigold en Rose, het verbluffende kroniek van het eerste jaar in het leven van tweelingmeisjes, geschreven door Louise Gluck. Stel je een sprookje voor dat tegelijkertijd een multigenerationele saga is; een stuk voor twee handen dat ook een symfonie is; een gedicht dat, in de geest van Kafka's De Gedaanteverwisseling, een schitterende daad van autobiografie is. Hier zijn de elementen die je zou verwachten in een verhaal over babytweelingen: Vader en Moeder, Grootmoeder en Andere Grootmoeder, badtijd en slaaptijd - maar meer dan dat is Marigold en Rose een onderzoek naar het grote mysterie van taal en van tijd zelf, van wat is en wat is geweest en wat zal zijn. Buiten het speelhek waren er dag en nacht. Wat voegden ze toe? Tijd was wat ze toevoegden. Regen kwam, daarna sneeuw. De tweeling leert traplopen, ze bekijken elkaar als misdadigers door de spijlen van hun wiegjes, ze beginnen te praten. Het was avond. Rose glimlachte rustig. In dit prachtige verhaal ontvouwt zich een betoverende wereld van verwondering en ontdekking. Marigold en Rose nemen je mee op een reis vol emotie en mysterie, waarin de kracht van taal en de betekenis van tijd centraal staan. Terwijl de tweeling opgroeit, worden ze geconfronteerd met de uitdagingen van het leven en.